Zrobiona na szaro...

Remont dużego pokoju skończony, uff! Dwa tygodnie zasuwania zakończone niestety choróbskiem, które przykleiło mnie do łóżka. Czy ktoś z Was jeszcze pamięta moje plany? Cóż, właściwie zostałam zrobiona na szaro... Tak marzyłam o tym betonie, wizualizowałam, inspirowałam się, wyszukiwałam materiały... Brałam pod uwagę dwie osoby do pomocy i w końcu zostałam na placu boju sama... No cóż, nie uśmiechała mi się wizja samodzielnego nałożenia betonu na ścianę o powierzchni jakieś 15m2... Ale, ale... jednak siedzi we mnie ten optymista i czasem daje o sobie znać. Może nie już, zaraz, ale ten beton będę mieć i w tym miejscu, o którym myślę, będzie się chyba prezentował lepiej niż w salonie! ;-) Ostatecznie można powiedzieć, że cała ta sytuacja znalazła swoje odbicie na ścianach, które też stały się szare :-]

Dla mnie zmiana ogromna! Można powiedzieć, że odetchnęłam! Lubiłam ten żółty odcień, ale dzięki szarości pokój stał się jaśniejszy i to wbrew moim obawom, bo wcześniej te ściany były już szare i w pokoju było wtedy dość ciemno. Wcześniej ciepły i ciut ciemniejszy odcień, teraz chłodniejszy - jakby ktoś był ciekawy są to Dryfujące Kry. Choć nie jest to odcień o jakim marzyłam, bo momentami przechodzi w błękit, w zależności od oświetlenia, to ostatecznie jestem zadowolona z efektu. Dodatkowo białe listwy przypodłogowe i listwy okalające drzwi wniosły świeżość. Czuć tę przestrzeń, oddech i dla mnie jest to ciekawe odkrycie.

Dlaczego remont trwał tak długo? Malowanie sufitu i dwukrotne ścian to był pikuś. Oczywiście wcześniej było łatanie dziur i pęknięć plus szlifowanie. Ale kiedy zaczęłam postarzać listwy przypodłogowe, efekt zupełnie mnie nie zadowolił. I zapadła decyzja - maluję na biało. Co za tym idzie, trzeba było malować drzwi. I tak się uzbierało - 3 warstwy farby na listwach co 4 godziny, podobnie na drzwiach, których w domu mam sztuk 3, przy czym niestety nie mogły być rozłożone i malowane jednocześnie. Malowane 8 lat temu farbą olejną, którą trzeba było zmatowić. Szlifowanie i malowanie szprosów też było sporym wyzwaniem. To teraz możecie sobie wyobrazić, jak odetchnęłam, kiedy było po wszystkim! Na koniec tak jak obiecywałam - fotorelacja ;-)

PS. Ledwo żeśmy kurz sprzątnęli, a ja znowu mam w planach machanie wałkiem w pozostałych pokojach. To chyba nie jest normalne ;-)

Na koniec jeszcze trochę prywaty :-D

Mój post o własnoręcznie robionych cottonkach z muliny bije rekordy popularności, dlatego też zdecydowałam się zgłosić je do konkursu Majsterek KLIK.

Liczę na Wasze głosy!
Jeśli uważasz, że są najbliższe oryginału, zagłosuj na mnie - nr 5 na liście ;-)
Głosować można tylko do jutra do godz. 20:00.
Z góry dziękuję!

Ściskam Was i dziękuję, że zaglądacie nawet wtedy, kiedy mnie tu długo nie ma :-)

Aneta